มจร ห้องเรียนสุราษฎร์ธานี

มจร ห้องเรียนสุราษฎร์ธานี
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้องเรียนสุราษฎร์ธานี สร้างปัญญาให้สังคม สร้างสังคมอุดมธรรม

วันเสาร์ที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2555

คัมภีร์บทที่ 15 ผู้ปฏิบัติเต๋าอ่อนน้อมถ่อมตน

คัมภีร์บทที่ 15 ผู้ปฏิบัติเต๋าอ่อนน้อมถ่อมตน

           สมัยโบราณผู้เชี่ยวชาญในการปฏิบัติเต๋า รู้แจ้งอย่างละเอียดลึกซึ้งและยอดเยี่ยมมาก มันลึกซึ้งจนยากที่จะเข้าใจ  เพราะว่ายากที่จะเข้าใจ
           ดังนั้น  จึงฝืนอธิบายภาพของมัน คือ ระมัดระวังเหมือนเดินบนน้ำแข็งฤดูหนาว  คอยระวังกลัวจะรบกวนเพื่อนบ้าน  สุภาพเหมือนไปเป็นแขกรับเชิญ อ่อนโยนเหมือนน้ำแข็งกำลังละลาย มีความซื่อสัตย์เรียบง่าย  ผสมกันเหมือนน้ำขุ่น  กว้างเหมือนหุบเขา  ใครสามารถจัดการให้สิ่งที่ขุ่นมัวหยุดนิ่ง  ให้มันหยุดนิ่งแล้วค่อยๆ  สะอาด ?  ใครสามารถให้มันสงบเป็นเวลานาน  แล้วเคลื่อนไหลค่อยๆ  เกิดมีชีวิตชีวา?  
           รักษาเต๋านี้ไว้ ไม่กล้าเห็นว่าตัวเองเต็ม เพราะว่าไม่เห็นว่าเต็ม ดังนั้น สามารถให้ของเก่ากลายเป็นของใหม่ได้

           ความหมาย

           สมัยโบราณผู้ชำนาญในการปฏิบัติเต๋า  เข้าใจเต๋าอย่างละเอียดลึกซึ้งมาก  ยากที่คนทั่วไปจะเข้าใจ  เขาเข้าใจว่าสรรพสิ่งในจักรวาลล้วนกำเนิดมาจากเต๋า  และเจริญเติบโตเปลี่ยนแปลงไปตามวิถีที่เต๋ากำหนด  ความสามารถของคนเรานั้นน้อยมาก  มีเพียงคล้อยตามเต๋าเท่านั้นจึงจะได้รับความสำเร็จ  ดังนั้นเขาจึงอ่อนน้อมถ่อมตัว วางตัวในตำแหน่งต่ำ  ปฏิบัติการอย่างระมัดระวังกลัวว่าจะทำให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย  สุภาพเรียบร้อยเหมือนเป็นแขกรับเชิญ อ่อนโยนเหมือนกับน้ำแข็งละลาย  มีความซื่อสัตย์และเรียบง่าย  รองรับสิ่งตรงกันข้ามได้เหมือนน้ำขุ่น ใจคอกว้างขวางเหมือนหุบเขา  ใครสามารถทำให้สิ่งที่ขุ่นมัวหยุดนิ่งแล้วค่อยๆ สะอาดใครสามารถทำให้มันสงบนิ่งดำรงอยู่นาน แล้วเคลื่อนไหว  ค่อยๆ  ฟื้นคืนชีวิต?  คนที่รักษาเต๋านี้ไว้ไม่ยอมให้ตัวเองเต็ม  เพราะว่าไม่เห็นว่าตนเองเต็ม  ดังนั้น  เมื่อเสื่อมลงแล้ว  สามารถให้มันมีชีวิตชีวาได้

           บทสรุป
           ผู้ที่ชำนาญในการปฏิบัติเต๋า เข้าใจเต๋าอย่างลึกซึ้ง มีระบบความคิดที่แตกต่างกับคนทั่วไปมาก คนเราทั่วไปนั้น นิยมวัตถุ ใช้ประโยชน์ของตัวเองเป็นหลัก ชอบยกตัวเองให้สูงชองให้ได้ความแข็งแกร่งเอาชนะผู้อื่น แต่ผู้ชำนาญในการปฏิบัติเต๋านั้น ไม่นิยมหลงใหลวัตถุ นิยมความว่างเปล่า ชอบอยู่ตำแหน่งต่ำที่ผู้คนไม่ชอบ กระทำจากตนเอง  แก้ปัญหาจากตนเอง  ด้วยการเสียสละ ซึ่งผู้ที่นิยมวัตถุเห็นแก่ตัวยากที่จะเข้าใจ  ผู้ที่ชำนาญในการปฏิบัติเต๋า  วางตัวตำแหน่งต่ำ ยอมรับและเคารพฝ่ายตรงกันข้ามนิยมการทำตัวสงบนิ่ง  แสดงความว่างเปล่า เมื่อเข้าสู่สภาวะสงบนิ่งก็จะทำให้สรรพสิ่งเกิดมีพลัง  มีชีวิตชีวา มีประโยชน์มากสำหรับสรรพสิ่ง และมนุษย์  ซึ่งแตกต่างกับผู้นิยมวัตถุมาก ผู้นิยมวัตถุชอบการเคลื่อนไหว  การกระทำด้วยการลำเอียงตนเอง แสวงหาวัตถุมาให้ตนเอง ทำให้จิตเกิดความยิ่งยากไม่สงบ ไม่เห็นปกติเป็นธรรมชาติขาดความสมดุลเป็นอันตรายต่อสุขภาพมาก

ไม่มีความคิดเห็น: